Józef Piłsudski wspominał, jak jego dziadek Billewicz ogromnie się oburzył, czytając „Potop” Sienkiewicza. „Ten młokos Sienkiewicz nie wie nawet, co to Billewicze, a porywa się o nich pisać!”. Sienkiewicz pisał wprawdzie o tym żmudzkim rodzie, z którego wywodziła się matka Marszałka, że miał znakomite koligacje, był zamożny i wpływowy oraz wielce szanowany w powiecie rosieńskim.Więcej oBillewiczowska krew i wychowanie Józefa Piłsudskiego[…]

Na drugi dzień po śmierci Józefa Piłsudskiego, w szufladzie biurka w jego gabinecie w gmachu Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych, znaleziono ostatnią wolę Marszałka. Nie był to ani testament polityczny ani też majątkowy, lecz bardzo osobisty dokument, odnoszący się do pogrzebu i pełen miłości do matki.   Nie wiem, czy nie zechcą mnie pochować na Wawelu.Więcej oWawel i Rossa. Dwa pogrzeby Józefa Piłsudskiego[…]

Skoro Józef Piłsudski postanowił wybrać się w 1932 roku na wakacje w marcu, kapitan Mieczysław Lepecki, jego adiutant, ale też znany podróżnik, zaproponował Egipt, najbliższy w tym miesiącu ciepły kraj. „Nad Adriatykiem wieje wówczas chłodna bora i denerwujące sirocco; na Riwierze jest po prosty chłodno, nad Bosforem pada śnieg; w południowej Hiszpanii nad ranem pojawiająWięcej oPiłsudski, pustynia i piramidy[…]

W 1926 roku rodzina Piłsudskich przeniosła się do Belwederu w Warszawie z dworku „Milusin” w Sulejówku. Aleksandra Piłsudska pisała we wspomnieniach, że spotkała się wówczas z legendą o duchu mieszkańca belwederskiego  pałacu – wielkiego księcia Konstantego, pojawiającym się w gabinecie, w którym za życia „podpisywał tysiące wyroków śmierci na Polaków”. Bardziej można uwierzyć w duchaWięcej oZjawy w Belwederze i duch Marszałka Piłsudskiego[…]

W Telszach na Żmudzi urodzili się w tym samym 1865 roku dwaj ludzie, których losy są związane z Józefem Piłsudskim: Gabriel Narutowicz, przyszły prezydent Rzeczypospolitej i Michał Wojnicz, rewolucjonista oraz londyński antykwariusz. Wojnicz, dwa lata starszy od Piłsudskiego, miał dwadzieścia lat, gdy został członkiem socjalistycznej, robotniczej partii „Proletariat”. Po aresztowaniu Ludwika Waryńskiego i innych czołowychWięcej oJózef Piłsudski, londyński antykwariusz Michał Wojnicz i tajemnica średniowiecznego rękopisu[…]

Niezwyczajne życie Wandy Pełczyńskiej rozpoczęło się od egzotycznego miejsca urodzenia. Przyszła bowiem na świat w 1894 roku na karaibskiej wyspie Puerto Rico. Ojciec Wandy – Józef Filipkowski, pracował tam jako inżynier budujący linie kolejowe. Gdy miała 12 lat, rodzina przeprowadziła się do Warszawy. Wanda była słuchaczką Wyższej Szkoły Pedagogicznej, kształcącej przyszłe nauczycielki, a później studiowałaWięcej oWanda Pełczyńska w walce o Polskę i prawa kobiet[…]

Dwie ulice nazwane jej imieniem, w Lublinie i Małogoszczy, ani jednej szkoły, ani jednego pomnika. To tyle, jeśli chodzi o upamiętnienia Henryki Pustowojtównej w przestrzeni publicznej. Emilia Plater, uczestniczka poprzedniego powstania – listopadowego – jest dziś nieporównywalnie bardziej znana i uhonorowana. Może dlatego, że bardziej lubimy pamiętać o tych, którzy oddali życie za polską sprawę?Więcej oHenryka Pustowojtówna w powstaniu i miłości[…]

  Jędrzej Moraczewski nigdy nie poznałby swojej przyszłej żony, gdyby jej siostra nie przygotowywała się do matury z jego siostrą. W naturalny sposób doszło do nawiązania stosunków towarzyskich między rodzicami – Moraczewskimi i Gostkowskimi, rodziną obdarzoną tytułem baronowskim przez cesarza Franciszka Józefa I. Jędrzej Moraczewski, wówczas początkujący inżynier kolejnictwa, był, jak pisał w swoich wspomnieniachWięcej oPociągające oczy panny Zofii[…]

Jan Kanty Szeptycki był wściekły. Wyznaczył przecież synowi Romanowi (znanemu później jako Andrzej) ścieżkę kariery. Najpierw studia prawnicze, potem praca w namiestnictwie we Lwowie, a nawet w Wiedniu, kto wie, może i ministerialny fotel. Tymczasem niewdzięczny syn, nie bacząc na wolę ojca, zapragnął gorąco zostać zakonnikiem i w dodatku zamierzał przejść z obrządku rzymskokatolickiego naWięcej oPojedynki generała Stanisława Szeptyckiego[…]

  Uczył się u najlepszych: Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera, Jana Stanisławskiego – w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych – w latach 1904-1909. Artyzm to umiejętność tworzenia rzeczy pięknych. Wojciech Jastrzębowski chciał, by rzeczami pięknymi były przedmioty codziennego użytku. Dlatego już cztery lata po ukończeniu studiów znalazł się wśród założycieli Warsztatów Krakowskich. Celem tej grupy było podniesienieWięcej oWojciech Jastrzębowski. Projektant wszechstronny[…]