Podczas służby w szeregach Legionów, żołnierze i oficerowie, byli odznaczani austriackimi odznaczeniami i orderami. Niewiele jest jednak fotografii legionistów z lat Wielkiej Wojny z tymi wyróżnieniami na mundurze, tak jakby niechętnie chcieli się uwieczniać z uhonorowaniami bądź co bądź zaborczego państwa. Nie ma też austriackich odznaczeń na fotografiach przedstawiających kombatantów legionowych w mundurach Wojska Polskiego,Więcej oAustriackie odznaczenia dla żołnierzy Legionów[…]

Gdy wybuchła I wojna światowa, Wojciech Kossak został zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Miał 56 lat i było oczywiste, że nie przyjdzie mu służyć w okopach. Był komendantem kolumny samochodowej i oficerem ordynansowym jednego z generałów w 1. Armii Victora Dankla. W jej składzie znalazł się 1. Pułk Piechoty, dowodzony przez Józefa Piłsudskiego. Kossak, wybitny batalista,Więcej oWojciech i Jerzy Kossakowie, malarze Legionów[…]

Patriotyzm, chęć przeżycia przygody, a bywało, że chęć opuszczenia domu, przyciągały do szeregów Legionów młodocianych chłopców. By założyć upragniony mundur, podawali, że są starsi niż w rzeczywistości, lecz zdarzało się też, że komisje werbunkowe czasami przymykały oko na zbyt młody wiek ochotników, widząc ich zapał i chęć służenia w Legionach. We wrześniu 1915 roku zwolnionyWięcej oNajmłodsi legioniści[…]

19 marca 1915 roku, w dniu imienin Józefa Piłsudskiego przed dworem w Grudzynach, oficerowie legionowi ustawili się wraz z Komendantem do fotografii. Zdjęcie zrobił Tadeusz Langier, „upełnomocniony fotograf I Brygady”, żołnierz 1. Pułku Ułanów. Z brygadą przeszedł jej szlak bojowy do Bugu, a może też dalej, lecz ostatnie znane zdjęcie wykonane przez niego, przedstawia przejścieWięcej oTadeusz Langier, fotograf Legionów[…]

Do Legionów wstępowała nie tylko patriotyczna młodzież. Stanisław Janowski, do młodych nie należał. Urodził się w 1866 roku w Krakowie, a więc gdy wybuchła I wojna światowa, miał prawie pięćdziesiąt lat, a za sobą – małżeństwo z Gabrielą Zapolską, aktorką i autorką sztuk teatralnych, z „Moralnością pani Dulskiej na czele”. Janowski, absolwent szkół sztuk pięknychWięcej oOłówek, pędzel i aparat fotograficzny Stanisława Janowskiego[…]

Nazywał się Władysław Kondycki, przybrał pseudonim „Tęcza”. Urodził się w Tarnopolu w 1898 roku. Przed wybuchem Wielkiej Wojny ukończył piątą klasę gimnazjum. Był członkiem Drużyn Polowych „Sokoła”. W sierpniu 1914 roku wyruszył z Drohobycza wraz innymi ochotnikami do Krakowa. Miał wówczas szesnaście lat. Został żołnierzem 2. Pułku Piechoty Legionów. Podczas walk w Karpatach, pod Zieloną,Więcej oTajemnica porucznika „Tęczy”[…]

Nie było żadnych wątpliwości: medal od wdzięcznych żołnierzy dla arcyksiężnej Izabelli, żony Fryderyka Habsburga, głównodowodzącego armią austro-węgierską, musi być wykonany ze złota, nie z żadnego innego metalu. Uszczknięto nieco tego złota z darów społeczeństwa polskiego dla Legionów. Medal zaprojektował renomowany rzeźbiarz Kazimierz Chodziński, autor pomników Kościuszki i Pułaskiego w Stanach Zjednoczonych. Na awersie widniał wizerunekWięcej oMedal legionistów dla austriackiej arcyksiężnej[…]

Od strony Stanisławowa (dziś Iwano-Frankowsk na Ukrainie) zbliżały się ku legionowym pozycjom oddziały rosyjskie. Liczyły około 15 tysięcy żołnierzy. Naprzeciwko nich stanęło siedem batalionów 2. oraz 3. Pułku Piechoty Legionów, dwa szwadrony kawalerii, bateria dział. Razem około 6200 żołnierzy. Plan walki przewidywał, że legioniści, zamiast bronić się, zaatakują wroga. „Było to posunięcie niezwykle ryzykowne. JakWięcej oKrwawa klęska legionistów pod Mołotkowem[…]