Blog o Józefie Piłsudskim i jego epoce
Mieczysław Lepecki wyznawał, że nie mógł usiedzieć za biurkiem, jego pasją były bowiem dalekie podróże. W 1928 roku, gdy pracował jako referent w gabinecie ministra spraw wojskowych, otrzymał propozycję z Banku Gospodarstwa Krajowego wyjazdu do Peru. Miał zbadać tam możliwości dla polskiego osadnictwa i stworzenia plantacji kauczuku. „Zgodziłem się bez chwili wahania (…) radowałem sięWięcej oPod jednym dachem z Marszałkiem[…]
Józef Piłsudski nie przepadał za oficjalnymi uroczystościami. Nie odmówił jednak przybycia na jubileusz pracy pisarskiej Wacława Sieroszewskiego w 1927 roku. Sieroszewski spędził długie lata na Syberii, zesłany za udział w ruchu socjalistycznym, a także za to, że będąc więźniem X pawilonu Cytadeli Warszawskiej (trafił tam później także Piłsudski), rzucił ramą wyrwaną z okna w carskiegoWięcej oStarszy pan w Legionach[…]
Dziewięć godzin trwała dramatyczny bój legionistów pod Kuklami, 22 października 1915 roku. Wzięły w nim udział dwa bataliony 7. Pułku Piechoty z grupy podpułkownika Edwarda Rydza „Śmigłego”, a jednym z nich dowodził młodziutki porucznik Leopold Kula „Lis”. Do dziewiętnastych urodzin brakowało mu trzech tygodni. Marian Dąbrowski, publicysta, legionista i mąż Marii Dąbrowskiej, która zasłynęła jakoWięcej oBój pod Kuklami i trzykrotne „hurra!” dla Polaków[…]
Piętnasty już tom „Kresowej Atlantydy” – opowieści profesora Stanisława Sławomira Niciei o historii i mitologii miast kresowych – poświęcony jest Wilnu. Było to ukochane miasto Marszałka. W książce nie mogło zabraknąć jego osoby. Autor nazywa reaktywację wileńskiego uniwersytetu „najszlachetniejszym dziełem Piłsudskiego, przypominając, że to właśnie jego dekretem z 1919 roku został powołany do życia UniwersytetWięcej oStanisław Sławomir Nicieja – Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych. Wilno[…]
Józef Piłsudski, jako dowódca 1. Pułku Piechoty Legionów, otrzymał rozkaz obrony prawego, galicyjskiego brzegu Wisły od Bolesławia do ujścia Dunajca. Zdecydował się na działania ofensywne na drugim, wysokim brzegu rzeki, gdyż zajęcie go przez Rosjan dawałoby wgląd w pozycje legionistów. Piłsudski wysłał za Wisłę patrol Gustawa Orlicza-Dreszera „Dzielny ten żołnierz – wspominał Komendant w »MoichWięcej o1. Pułk Piechoty Legionów walczy nad Wisłą[…]
Po stu latach od bitwy warszawskiej wciąż pojawiają się echa mitów o Józefie Piłsudskim w przełomowych chwilach wojny z Rosją bolszewicką. Mity te były dziełem przeciwników Marszałka, szczególnie endecji. Należy do nich odmawianie Piłsudskiemu autorstwa planu bitwy warszawskiej i załamanie psychiczne, pod wpływem którego miał rzekomo podać się do dymisji. Przeciwnicy Marszałka nie chcieli zauważyć,Więcej oMity roku 1920 i Józef Piłsudski[…]
Syberia, rok 1918. Wieloletni zesłaniec, uczestnik powstania styczniowego opowiada sen. Pojawił się w nim człowiek, który „wąs szarpał, papierosy ćmił jeden za drugim i myśli jego widziałem, ale nie widziałem jego oblicza.” Opowiadał mu wcześniej o nim porucznik Stefan Winiarski ( w tej roli Adam Brodzisz), legionista, który dostał się do rosyjskiej niewoli. „Jaka jestWięcej oBohaterowie Sybiru z legionistą na czele[…]
Józef Piłsudski miał niewątpliwy talent literacki, znakomicie budował narrację, pisał barwnie i żywo, a udowodnił to już w swoim debiucie – „Bibule”, opublikowanej w 1903 roku. Jego twórczość omawia Agnieszka Kowalczyk w książce „Józef Piłsudski pisarz”. „Bibuła” to oparta na własnych przeżyciach opowieść o druku i kolportażu nielegalnych wydawnictw w zaborze rosyjskim oraz o ogromnejWięcej oJózef Piłsudski z piórem w ręku[…]
W pierwszych dniach sierpnia 1914 roku w krakowskim parku sportowym na Oleandrach wśród strzelców i drużyniaków, którzy stawiali się tam na rozkaz Komendanta, panował nastrój radosnego oczekiwania. Wiedzieli, że wojna jest nieunikniona. To tylko kwestia dni. Czekano na wojnę z nadzieją, że przyniesie niepodległość Polski. „Oleandry rozbrzmiewały od rana do nocy okrzykami komend, szczękiem broniWięcej oWymarsz! Oleandry, 6 sierpnia 1914 roku[…]
Prawdę mówiąc miś nie wybierał się na żadną wojnę. Przyszła do niego, jak do ludzi, i zagarnęła go. Rad nierad, miś spędził cztery lata poza domem. Był w rękach żołnierzy niemieckich i rosyjskich, ale spotkał też legionistów, żołnierzy polskich formacji w Rosji i armii Hallera. Lwów, rok 1910. „Na początku był zgrzyt i błyskanie nożycWięcej oPluszowy miś na Wielkiej Wojnie[…]