Blog o Józefie Piłsudskim i jego epoce
We wstępie do książki Misje wojskowe ententy o wojnie Polski z bolszewicką Rosją 1920 prof. Grzegorz Nowik i dr Marek Tarczyński, piszą o opublikowanych w niej dokumentach, pierwszy raz w języku polskim, że ich wartości nie da się przecenić. Francuscy, brytyjscy i amerykańscy oficerowie nie szczędzili pochwał dowództwu polskiej armii oraz żołnierzom, ale formułowali takżeWięcej oJak nas widzieli Alianci w 1920 roku?[…]
Na herbatki towarzyskie w Belwederze Aleksandra Piłsudska zapraszała znajome z czasów pracy w PPS, działalności niepodległościowej, wyprawy strzelców na Kielce w sierpniu 1914 roku i służby w oddziale wywiadowczym 1. Pułku Piechoty, a potem I Brygady Legionów. Także z myślą o nich stała się inicjatorką ustanowienia Krzyża i Medalu Niepodległości. Pasjans i nielegalszczyzna Jeden zWięcej oBojowniczki w Belwederze[…]
Pierwszego dnia bitwy pod Kostiuchnówką, 4 lipca 1916 roku, pod ogniem rosyjskich dział znalazła się Reduta Piłsudskiego, broniona przez batalion 7. Pułku Piechoty Legionów, dowodzony przez kapitana Józefa Olszynę-Wilczyńskiego. W raporcie bojowym kapitan pisał: „Słupy dymu i kurzu pomieszane otaczały całą redutę, mimo to ludzie wytrzymali na stanowisku bez chwili zadrgnienia lub zawahania się, aWięcej oReduta Piłsudskiego w ogniu[…]
Na początku listopada 1918 roku, zaraz po ukraińskiej próbie zawładnięcia Lwowem i gdy zaczęły się walki w mieście, Komitet Obywatelski Polek, na którego czele stała malarka Maria Dulębianka, przyjaciółka i towarzyszka życia Marii Konopnickiej, zorganizował punkt sanitarny. Aleksandra Zagórska, członkini komitetu uznała, że to za mało. Dziesięć lat wcześniej należała do Organizacji Bojowej PPS, wWięcej oAleksandra Zagórska, twórczyni i komendantka Ochotniczej Legii Kobiet[…]
Bolesław Wieniawa-Długoszowski, były adiutant Piłsudskiego, został w 1918 roku aresztowany w Moskwie przez bolszewików. Przesłuchiwał go Feliks Dzierżyński, stojący na czele osławionej Czerezwyczajki. W uwolnienie Wieniawy zaangażowała się pewna młoda kobieta. Nie pozostało to bez skutków dla uczuciowego życia Wieniawy-Długoszowskiego. Czeka i POW Pod koniec I wojny światowej, w 1918 roku, Bolesław Wieniawa-Długoszowski, były adiutant PiłsudskiegoWięcej oAdiutant Piłsudskiego w rękach czekistów Dzierżyńskiego[…]
Na wystawie stałej, w galerii Symbol, której istotą jest „przerzucenie pomostu pomiędzy biografią bohatera wystawy a współczesnością”, znajduje się egzemplarz „Bibuły” Józefa Piłsudskiego, wydanej w 1978 roku poza zasięgiem komunistycznej cenzury przez Niezależną Oficynę Wydawniczą NOWa. Pracownicy tego wydawnictwa drugiego obiegu byli „późnymi wnukami” Józefa Piłsudskiego, redaktora „Robotnika”, a jednocześnie drukarza, odbijającego na maszynie zwanejWięcej o„Bibuła” Józefa Piłsudskiego. Od caratu do komunizmu[…]
Gdy w pierwszych dniach lipca 1934 roku kapitan Mieczysław Lepecki przeczytał w gazecie niewielką notatkę o uchwale władz Krakowa, które postanowiły przeznaczyć część gruntu miejskiego na cele wzniesienia kopca imienia marszałka Piłsudskiego, ogarnęły go smutne myśli. „Będą sypali mogiłę Komendantowi – pomyślałem. Jak sypali po śmierci Krakowi, jak sypali Wandzie i jak naczelnikowi Kościuszce. TylkoWięcej oKopiec Józefa Piłsudskiego – Mogiła Mogił[…]
W naszym muzeum, na wystawie stałej, znajduje się fragment bariery mostu Poniatowskiego. 12 maja 1926 roku doszło na nim do dramatycznej rozmowy w cztery oczy marszałka Józefa Piłsudskiego z prezydentem Stanisławem Wojciechowskim. Jej treść nie jest znana. Do otoczenia zarówno Marszałka, jak i prezydenta, docierały co najwyżej strzępki zdań. Wiadomo jednak, o co chodziło Piłsudskiemu:Więcej oPrzewrót majowy. Zwycięstwo pełne bólu[…]
Jedną z najciekawszych, a zarazem robiących duże wrażenie pamiątek, które pozostały po Marszałku, jest jego maska pośmiertna, znajdująca się na wystawie stałej w galerii Marszałek. Tradycja sporządzania masek pośmiertnych sięga starożytności, dobrze się miała także i później. W nowożytnej Europie do XIX wieku maski pośmiertne uważano za rzecz przydatną rzeźbiarzom, wykonującym pomniki i popiersia sławnychWięcej oMaska pośmiertna Józefa Piłsudskiego[…]
„Niezwykle ujmujący w obejściu, miły, kulturalny, niezastąpiony »mistrz Jodko« umiał zjednywać sobie serca przyjaciół i towarzyszy. Kochali go wszyscy. A robociarze, z którymi był zawsze za pan brat, przepadali za jego towarzystwem, za jego swobodą słowa, błyskotliwym dowcipem i bezpośredniością, która biła z jego niebieskich oczu, z rudozłotej brody, z pięknej, radosnej uśmiechniętej twarzy”. TakWięcej oWitold Jodko-Narkiewicz. Zaufany człowiek Józefa Piłsudskiego[…]