Blog o Józefie Piłsudskim i jego epoce
Po stu latach od bitwy warszawskiej wciąż pojawiają się echa mitów o Józefie Piłsudskim w przełomowych chwilach wojny z Rosją bolszewicką. Mity te były dziełem przeciwników Marszałka, szczególnie endecji. Należy do nich odmawianie Piłsudskiemu autorstwa planu bitwy warszawskiej i załamanie psychiczne, pod wpływem którego miał rzekomo podać się do dymisji. Przeciwnicy Marszałka nie chcieli zauważyć,Więcej oMity roku 1920 i Józef Piłsudski[…]
9 maja 1920 roku odbyła się w Kijowie wspólna, polsko-ukraińska defilada wojskowa. Przyjmowali ją gen. Edward Śmigły-Rydz, dowódca 3. Armii i płk. Marko Bezruczko, dowódca ukraińskiej 6. Dywizji. W ciągu dwóch poprzednich dni polscy żołnierze zajęli prawie bez walki miasto, z którego wycofały się oddziały Armii Czerwonej. Stolica Ukraińskiej Republiki Ludowej była wreszcie wolna odWięcej oRok 1920. Ukraińcy i Polacy defilują w Kijowie[…]
11 stycznia 1920 roku, w Lublinie – w mieście Unii polsko-litewskiej, a w zasadzie polsko-litewsko-ruskiej – Józef Piłsudski wypowiedział słowa, będące wyznacznikiem zasadniczego rysu jego myśli politycznej, a jednocześnie zadaniem i pytaniem kierowanym nie tylko do Polaków: „Czeka nas wielki wysiłek, na który my wszyscy, nowoczesne pokolenia, zdobyć się musimy, jeśli chcemy zabezpieczyć następnym pokoleniomWięcej oObrócić koło historii[…]
Jeśli nie można siłą, to trzeba fortelem. Zbrojne odbicie więźniów to nie taka prosta sprawa jak zastrzelenie stójkowego lub nawet rzucenie bomby w powóz carskiego generała. Wiosną 1906 roku na Pawiaku przebywało dziesięciu więźniów skazanych na śmierć za dokonanie aktów terrorystycznych. Większość z nich była bojowcami PPS. Partia postanowiła ich uwolnić, a akcję przeprowadzili członkowieWięcej oBojowcy na ekranie, czyli odbicie dziesięciu więźniów z Pawiaka[…]
9 grudnia 1919 roku w Belwederze usiedli naprzeciwko siebie Józef Piłsudski, Naczelnik Państwa i ataman Symon Petlura, przywódca Ukraińskiej Republiki Ludowej. Spotkali się w cztery oczy, bez współpracowników. To była bardzo długa i szczera rozmowa. Zaczęła się wieczorem, skończyła nad ranem. Kilka miesięcy wcześniej Polska i Ukraina były w stanie wojny. Poległ podczas niej pułkownikWięcej oPiłsudski i Petlura. Nocna rozmowa w Belwederze[…]
Józef Piłsudski ogromnie cenił Gabriela Narutowicza. Współpracował z nim, jako ministrem spraw zagranicznych, gdy był Naczelnikiem Państwa. We wspomnieniu o Narutowiczu Marszałek podkreślał jego wyjątkową lojalność. Był też pewien, że zachowa on dla siebie to, o czym w dyskrecji rozmawiali. Zwracał też uwagę na wysoką kulturę Narutowicza i delikatność jego charakteru. Narutowicz nie chciał ubiegaćWięcej oPiłsudski odradza Narutowiczowi kandydowanie na prezydenta[…]
19 marca 1920 roku, Józef Piłsudski został Pierwszym Marszałkiem Polski. Był to jego pierwszy stopień wojskowy w Wojsku Polskim i drugi w ogóle. W 1914 roku, jako dowódca 1. pułku Legionów otrzymał rangę brygadiera. Po listopadzie 1918 roku tytułowano wprawdzie Piłsudskiego generałem, ale nie miał takiego stopnia. A w Wojsku Polskim nie istniał stopień brygadiera,Więcej oStopień marszałka na imieniny[…]
Gdy oddziały strzeleckie wkroczyły w sierpniu 1914 roku do Kielc, Józef Piłsudski postanowił złożyć wizytę biskupowi kieleckiemu Augustynowi Łosińskiemu. Spotkanie przebiegło w wyjątkowo chłodnej atmosferze. Ignacy Boerner tak relacjonował przebieg rozmowy: „Biskup powitał komendanta: – Witam pana, generale, proszę niech panowie siadają. Następnie nastąpiła uciążliwa cisza. Potem ksiądz biskup Łosiński odezwał się: Niech generał spojrzy,Więcej oBiskup Łosiński, biała róża i rozwścieczeni piłsudczycy[…]
W ostatniej woli Józef Piłsudski, wiedząc, że zostanie pochowany na Wawelu, pisał: „Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie, gdzie leżą moi żołnierze, co w kwietniu 1919 roku mnie, jako wodzowi Wilno, jako prezent pod nogi rzucili”. Serce wyjęto z ciała Marszałka w nocy 13 maja 1935 roku. Ważyło niemal połowę więcej niżWięcej oSerce Marszałka dla Wilna[…]
Latem 1924 roku Józef Piłsudski przyjechał z Druskienik, gdzie wypoczywał, do niedalekiego Grodna. Zatrzymał się w domu podpułkownika Jana „Jura” Gorzechowskiego, podkomendnego z Legionów. Gorzechowski był legendą walki o niepodległość. W 1906 roku dowodził brawurową akcją bojowców PPS, która doprowadziła do uwolnienia dziesięciu więźniów politycznych z Pawiaka, zagrożonych karą śmierci. Żoną Gorzechowskiego była Zofia Nałkowska,Więcej oMarszałek Piłsudski w oczach Zofii Nałkowskiej[…]