Wyróżniona nagrodą w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na najlepszy debiut historyczny roku książka Mateusza Hübnera „Pułkownicy”. Rdzeń środowiska piłsudczyków w systemie polityczno-ustrojowym II Rzeczpospolitej (IPN) przedstawia działalność grupy najbliższych współpracowników marszałka Józefa Piłsudskiego.

Zdecydowana większość „pułkowników” miała za sobą przeszłość legionową albo peowiacką. W latach 1926-1935 „pułkownicy” odgrywali ogromną rolę w polityce, gdyż, jak stwierdzał jeden z nich, Janusz Jędrzejewicz: „Wszystko, co leżało poza zainteresowaniami Piłsudskiego, a było tego bardzo wiele, działo się za zgodą, na odpowiedzialność i pod przewodnictwem premiera”. A szefami rządów byli właśnie „pułkownicy”. Autor pisze także o rozpadzie solidarności „pułkowników” po śmierci Marszałka. Jedni stali się zwolennikami Edwarda Rydza-Śmigłego, generalnego inspektora sił zbrojnych, drudzy – prezydenta Ignacego Mościckiego. Inni, w tym najstarsi współpracownicy Piłsudskiego – Walery Sławek i Aleksander Prystor, znaleźli się na bocznym torze. Nie godzili się bowiem na ewolucję obozu piłsudczyków w kierunku prawicowym i nacjonalistycznym.

Tomasz Stańczyk