Blog o Józefie Piłsudskim i jego epoce
Błysk, huk, ból, a potem ciemność. Walery Sławek, jeden z kierowników Organizacji Bojowej PPS, został ciężko ranny w czerwcu 1906 roku podczas uzbrajania bomby, która miała zostać użyta podczas akcji w Milanówku na wagon pocztowy, przewożący pieniądze. Sławek został aresztowany, ale nie udowodniono mu udziału w próbie zamachu, ani przynależności do nielegalnej partii. Wyjechał doWięcej oKonspiratorzy w kawiarni Bisanza[…]
Leon Wasilewski, długoletni współpracownik Józefa Piłsudskiego, wspominał, że tylko raz widział go płaczącego. Było to w styczniu 1919 roku. A powód łez stanowiło Wilno. „W toczącej się przy skromnym stole biesiadnym rozmowie Komendant mówił o sytuacji – relacjonował Wasilewski – Kiedy podniósł, że dla ratowania Lwowa musiał – z braku sił – dopuścić doWięcej oŁzy Józefa Piłsudskiego[…]
Gdy oddziały strzeleckie wkroczyły w sierpniu 1914 roku do Kielc, Józef Piłsudski postanowił złożyć wizytę biskupowi kieleckiemu Augustynowi Łosińskiemu. Spotkanie przebiegło w wyjątkowo chłodnej atmosferze. Ignacy Boerner tak relacjonował przebieg rozmowy: „Biskup powitał komendanta: – Witam pana, generale, proszę niech panowie siadają. Następnie nastąpiła uciążliwa cisza. Potem ksiądz biskup Łosiński odezwał się: Niech generał spojrzy,Więcej oBiskup Łosiński, biała róża i rozwścieczeni piłsudczycy[…]
Józef Piłsudski lubił krakowskie kawiarnie. Ale nie aż tak bardzo, jak jego żona Maria, która często przesiadywała w nich do północy, a nawet dłużej, między innymi w „Secesji” i w „Jamie Michalika”. Wtedy Piłsudski, zniecierpliwiony i niezadowolony, szedł sam do domu. Na tym tle, jak wspominał Leon Wasilewski, dochodziło do nieporozumień między Józefem i MariąWięcej oNiezwykła noc Piłsudskiego w krakowskiej „Esplanadzie”[…]
Jedno z najbardziej znanych zdjęć Piłsudskiego sprzed I wojny pokazuje go idącego wraz z Kazimierzem Sosnkowskim na czele oddziału strzelców, w Zakopanem w sierpniu 1913 roku. Ale jest jeszcze inne zdjęcie z tamtej chwili: kolumna strzelców na tle Giewontu. To fotografia wręcz symboliczna, bo nasuwająca natychmiast skojarzenia z legendą o śpiących rycerzach w Tatrach, którzyWięcej oPiłsudski i strzelcy pod Giewontem[…]
Po uciecze ze szpitala św. Mikołaja Cudotwórcy w Petersburgu i przejściu przez zieloną granicę do Galicji, Józef Piłsudski zamieszkał wraz z żoną ostatecznie w Krakowie. W 1910 roku Piłsudscy przeprowadzili się z ulicy Topolowej na ulicę Szlak, do domu pod numerem 31. Było to ostatnie krakowskie mieszkanie Komendanta, stąd wyruszył na I wojnę światową. KazimieraWięcej oKrakowskie mieszkanie Józefa Piłsudskiego[…]
„Przede wszystkim jednak zapamiętałem sobie od tamtego czasu i szły za mną odtąd w wyobraźni mojej, jak centrum siły magnetycznej – jego oczy; jasne, bardzo dalekie, rzadko nawet w chwilach swobodnych zbliżone do człowieka – oczy z niepokojącymi błyskami drapieżnego ptaka”. Takie wrażenie odniósł Michał Sokolnicki z pierwszych spotkań z Józefem Piłsudskim i opisałWięcej oOczy Józefa Piłsudskiego w oczach Michała Sokolnickiego[…]
Władysław Bandurski, biskup sufragan lwowski, jeszcze przed I wojną światową był entuzjastycznym zwolennikiem Komendanta i jego strzelców oraz działalności niepodległościowej. Wygłaszał kazania w rocznice powstań narodowych, podczas uroczystości kościuszkowskich i grunwaldzkich. Bandurski wziął udział w pogrzebie Józefa Janowskiego, ostatniego członka Rządu Narodowego na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w 1914 roku. Nad grobem przemawiał Józef Piłsudski,Więcej oUlubiony biskup Piłsudskiego[…]
29 kwietnia 1917 r., Wesoła – Zielona pod Warszawą. W obiektyw aparatu patrzą Józef Piłsudski i członkowie Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Wojskowej, obserwatorzy ćwiczeń polowych peowiaków. Za nieco więcej, niż pół roku Polska odzyska niepodległość. Nie dożył tej chwili Jan Wojsznar- Opieliński. Zmarł na początku listopada 1918 r. na grypę „hiszpankę”, na tydzień przed przyjazdemWięcej oLudzie z fotografii. Komenda Naczelna POW z Józefem Piłsudskim podczas ćwiczeń[…]
Rok 1908. Lwowska kawiarnia. Przy stoliku siedzą dwaj ludzie. Jeden, starszy, jest wyraźnie w złym nastroju. Drugi, dwudziestotrzyletni student politechniki lwowskiej, niedawny bojowiec PPS, wpatruje się w niego jak w obraz i słucha ponurych zwierzeń. Tym pierwszym jest Józef Piłsudski, drugim – Kazimierz Sosnkowski. Piłsudski mówi, że boli go upadek rewolucji w Królestwie Polskim, iWięcej oPiłsudski i niespodzianka Sosnkowskiego[…]